U heeft recht op een WW-uitkering als u werkloos bent, u aan de zogenaamde 'weken-eis' voldoet en er geen reden is tot uitsluiting bestaat. Indien u echter verwijtbaar werkloos bent, kunt u wel recht hebben op een WW-uitkering maar dan kunt u toch dit recht (gedeeltelijk) niet uitoefenen.
U wordt als werkloos beschouwd als u minimaal vijf arbeidsuren verliest. Over de verloren uren mag u geen recht op loon meer hebben. Als u minder dan 10 uur per week werkt, bent u werkloos als u meer dan de helft van uw arbeidsuren kwijt raakt. U dient beschikbaar te zijn voor de arbeidsmarkt en bereid te zijn om passend werk te accepteren.
De 'weken-eis' houdt in dat u minimaal 26 weken heeft gewerkt in de 36 weken voor uw eerste werkloosheidsdag. Een week telt al mee wanneer u daarin één dag heeft gewerkt. Voor sommige groepen zoals seizoenarbeiders, artiesten, musici en filmmedewerkers geldt een lagere 'weken-eis'.
Daarnaast is er ook de zogenaamde '4 uit 5 jaren-eis'. Dit betekent dat u in 4 van de 5 kalenderjaren voordat u werkloos werd, over minstens 52 dagen loon moet hebben ontvangen. Als u aan de jaren-eis én de weken-eis voldoet, heeft u recht op een WW-uitkering langer dan drie maanden. Soms telt een jaar wel mee, ook al heeft u niet 52 dagen gewerkt. Dit is bijvoorbeeld het geval als u een jaar lang een volledige arbeidsongeschiktheidsuitkering hebt ontvangen. Als u alleen aan de wekeneis voldoet, dan ontvangt u een WW-uitkering van drie maanden.
U wordt van WW uitgesloten als u in het buitenland bent, een Ziektewetuitkering ontvangt of bij volledige arbeidsongeschiktheid een WAO-uitkering krijgt.
Als het (gedeeltelijk) uw eigen schuld is dat u werkloos bent, dan kan de uitkeringsinstantie u korten op de uitkering. Deze korting kan oplopen tot 100% verwijtbare werkloosheid als:
