Werkgevers blijken regelmatig individuele beëindigingsovereenkomsten te gebruiken om collectief ontslag te omzeilen. Voor werknemers resulteert dit doorgaans in een lagere vergoeding door gebruik van de nieuwe kantonrechtersformule en gebrek aan inbreng van vakbonden. Bij collectief ontslag is de werkgever genoodzaakt dit te melden bij het UWV WERKbedrijf. Collectief ontslag is een situatie waarin 20 werknemers of meer worden ontslagen. In principe geldt dit aantal bij ontslagen binnen een tijdsbestek van drie maanden. Werkgevers omzeilen de meldingsplicht door bijvoorbeeld eerst 16 werknemers te ontslaan, en een ronde later weer 10. Zo kan de ontslagsituatie sneller en goedkoper worden afgehandeld. Deze trend is waargenomen door UWV WERKbedrijf, juristen, en vakbonden, die gevraagd hebben om onderzoek van het Ministerie van Sociale Zaken en Werkgelegenheid.
Bij collectief ontslag moet raadpleging van vakbonden plaatsvinden en een wachttijd in acht worden genomen van een maand. Hierdoor verloopt het ontslag trager, en door de invloed van vakbonden pakken de ontslagvergoedingen hoger uit. Ontslag met inspraak van de vakbond gaat vooralsnog met gebruik van de oude kantonrechtersformule. De nieuwe formule die sinds 2009 wordt gehanteerd heeft een lagere weging van de dienstjaren dan in de oude kantonrechtersformule waardoor de ontslagvergoeding bij toepassing van deze formule lager is. Bij een individuele beëindigingsovereenkomst wordt de ontslagvergoeding bepaald op basis van onderling akkoord. Hierbij wordt vaak de nieuwe formule aangehouden, wat betekent dat de werknemer een lagere vergoeding krijgt dan wanneer in een collectief ontslag het contract wordt beëindigd.
Aanleiding voor deze waargenomen trend is volgens de betrokken groepen dat sinds 2006 werknemers die bij individuele overeenkomst worden ontslagen recht blijven hebben op WW, terwijl dit daarvoor niet het geval was. Hierdoor zouden meer contractbeëindigingen in onderling overleg plaatsvinden met behoud van WW.
Bron: Financieele Dagblad
