Maximale vergoeding van 90.000 euro kan ook Â’gewoneÂ’ ambtenaar benadelen.
Bonden en werkgevers verwerpen het PvdA-plan om de ontslagvergoeding in de publieke sector te beperken. Het CDA vindt het Â’te rigideÂ’. De vakbonden zien niet veel in het voorstel van de PvdA om ontslagvergoedingen te beperken.
„We zijn het eens dat de excessen in de (semi-) publieke sector moeten worden aangepakt”, reageert AbvaKabo. Maar het PvdA-plan raakt ook werknemers in de publieke sector die lang niet het topsalarisniveau halen van de minister-president, zegt de FNV-bond. Voor die mensen staan in cao’s ontslagvergoedingen die niks met excessen van doen hebben.
Onderhandelaar Alfred Lohman van CNV Publieke Zaak meent dat de PvdA de discussie de verkeerde kant op stuurt. „Ontslag moet het uiterste middel zijn. Werkgevers en werknemers zouden vooral moeten praten over hoe we mensen van werk naar werk begeleiden. Daarover zijn we in discussie met de overheid, waar een grote reorganisatie opkomst is. Het gaat erom hoe we ambtenaren actief houden en niet hoeveel ze krijgen.”
Vakcentrale MHP, voor middelbaar en hoger personeel, vindt het idee van de PvdA ’ondoordacht’. „Een werknemer van 50 jaar met een dienstverband van 25 jaar en een inkomen boven 1,2 x modaal komt er slechter vanaf dan volgens de huidige kantonrechtersformule”, stelt de organisatie. Ze wijst er verder op dat in de publieke sector wachtgeldregelingen zijn afgesproken. „Volgens het PvdA-plan zou de werkgever die eenzijdig moeten aanpassen, terwijl arbeidsvoorwaarden een zaak is van werkgevers én werknemers.”
Volgens Ina Sjerps, onderhandelaar voor de gemeentelijke werkgevers (VNG), biedt het PvdA-plan geen oplossing. „De huidige regeling bevat fouten die ontslag van overheidspersoneel moeilijk en duur maken. Die fouten zitten in het ontslagrecht zelf en in de uitkeringssystematiek. Om daar van af te komen moet je ambtenaren onder het private arbeidsrecht brengen en moet je de ontslaguitkeringen meer marktconform maken. Voor dat laatste hebben we de bonden nodig.”
De coalitie reageert verdeeld op het PvdA-voorstel. De ChristenUnie noemt het ’een sympathiek’ plan en vindt de norm van drie keer modaal ’een goede gedachte’. Kamerlid Cramer: ,,Het is goed om in de politiek deze discussie te voeren”.
Het CDA vindt het niet nodig de ontslagvergoeding voor topinkomens te beperken tot 90.000 euro. Tweede Kamerlid Van Hijum begrijpt niet waarom de PvdA verder wil gaan dan de afspraak in het regeerakkoord. Daarin is voor de ontslagvergoeding maximaal een jaarsalaris afgesproken, en dat kan 150.000 euro zijn. Het kamerlid acht een norm van 90.000 Â’te rigideÂ’.
„Wij willen dat er een veel bredere discussie komt dan alleen over de ontslagvergoeding”, zegt Van Hijum. „Zoals over weerbaarheid en scholing van werknemers.” Daarom wil het CDA niet vooruitlopen op wat de participatietop moet opleveren.
Minister Donner van sociale zaken gaat volgens zijn woordvoerster „de afspraak in het regeerakkoord uitvoeren”.
De PvdA hoopt dat de norm die ze wil stellen aan de ontslagvergoeding in de publieke sector, zal uitstralen naar het bedrijfsleven. Maar bij bedrijven gaat ontslag soepeler dan bij overheidsdiensten. Daarom geldt een gouden handdruk in de publieke sector soms als een dankbaar smeermiddel.
De procedure bij (semi-)ambtenaren is vaak lang, moeizaam en kostbaar. Werknemers bij overheidsdiensten kunnen meestal gebruik maken van wachtregelingen. Binnen een bepaalde periode – 18 maanden bij het rijk – moeten ze eerst aan ander werk worden geholpen als hun baan komt te vervallen. Pas daarna mag een ontslagprocedure in werking worden gesteld.
Dat ontslag is een dure kwestie, want er zijn cao-afspraken over boven- en nawettelijke aanvullingen op de WW-uitkeringen. Die kunnen afhankelijk van leeftijd en dienstverband jaren duren. Dat prikkelt de werkloze ambtenaar niet altijd om elders werk te zoeken. De overheid draagt bovendien zelf het risico van ontslagkosten, dus komen de WW-kosten voor haar rekening en niet uit de WW-fondsen zoals bij private werkgevers.
De overheid kan daardoor per saldo bijna even duur uit zijn om een ambtenaar in dienst te houden als hem te ontslaan.
Bron: Trouw
