De kantonrechtersformule bepaalt de hoogte van de ontslagvergoeding. Dat geldt bij individueel en collectief ontslag. Het aantal gewerkte jaren is een belangrijke factor in de kantonrechtersformule. Het aantal dienstjaren bij uw huidige werkgever bepaalt het aantal maanden dat u als ontslagvergoeding ontvangt. Elk gewerkt jaar tot uw 35e levert 0,5 maand als ontslagvergoeding op. Jaren gewerkt tussen uw 35e en 45e levensjaar leveren 1 maand op, jaren tussen uw 45e en 55e tellen voor 1,5 en jaren vanaf uw 55e tellen dubbel. Hoe langer u werkt bij uw huidige werkgever, hoe meer maandsalarissen u “meekrijgt” bij ontslag. Deze “berekening” heet de kantonrechtersformule. De kantonrechters zijn deze formule in de loop der jaren gaan gebruiken en is de kantonrechtersformule standaard bij ontslagvergoedingen. Bereken uw ontslagvergoeding via de gouden handdruk berekening.
Bij ontslag van 20 werknemers of meer spreekt men van een collectief ontslag. De werkgever zal een sociaal plan opstellen. In het sociaal plan worden de regelingen voor de boventallige werknemers op papier gezet. Belangrijkste onderdeel is de ontslagvergoeding of anders gezegd hoe hoog is de ontslagvergoeding die de vertrekker meekrijgt. Deze is bijna altijd gebaseerd op de kantonrechtersformule. De werkgever heeft de mogelijkheid om de uitkomst te vermenigvuldigen met een getal dat tussen de 0 en de 2 ligt. Dit is de correctiefactor. Als de correctiefactor 0 is, zal de gouden handdruk ook 0 zijn. Is de correctiefactor 2 dan zal de ontslagvergoeding verdubbelen. De correctiefactor is dus belangrijk.
De hoogte van de correctiefactor wordt meestal bepaald door de financiele positie van het bedrijf. Een `rijk` bedrijf kan meer betalen en de correctiefactor zal hoger zijn. Bij het opstellen van een sociaal plan betrekt de werkgever de vakbonden. De vakbonden zullen bij rijke werkgevers een hogere correctiefactor eisen dan bij minder rijke werkgevers. Ook zal de mate van scholing die een werkgever aanbiedt aan de werknemers meetellen. In de praktijk komen correctiefactoren hoger dan 1,5 nauwelijks voor. Een correctiefactor van 0,1 komt ook zelden voor. Dan zit het bedrijf financieel in zwaar weer en kan de werkgever niet meer betalen zonder failliet te gaan. Vaak is de correctiefactor 1 in een goed sociaal plan. In veel sociaal plannen wordt de oude kantonrechtersformule gehanteerd. Deze is beter dan de nieuwe kantonrechtersformule.
Bij een individueel ontslag bepaalt de kantonrechtersformule ook de hoogte van de ontslagvergoeding. Idem als bij een collectief ontslag. De correctiefactor speelt weer een rol, echter op een andere wijze. De correctiefactor wordt namelijk bepaald door de verwijtbaarheid. Is de werknemer verwijtbaar aan het ontslag, dan zal de correctiefactor naar 0 neigen. Dit hangt af van de individuele (wan)prestatie van de werknemer. Is de werkgever verwijtbaar aan het ontslag dan zal de correctiefactor naar 1,5 of 2 neigen. De ontslagvergoeding wordt dan hoger. Dit is logisch, want de werkgever heeft slecht werkgeverschap getoond. Hij moet dus extra betalen. De kantonrechter beslist over de hoogte van de correctiefactor en de kantonrechtersformule in een individuele ontslagprocedure. Als de correctiefactor 1 is, spreekt men van een neutrale kantonrechtersformule.
Wilt u meer informatie over kantonrechtersformule? Vraag dan het gratis Gouden Handdruk boek 2013 aan!
